Τεχνική στο αλπικό σκι

Πλάγιασμα σώματος και δυναμικό γώνιασμα.

Οι καθαρές , χαρακτές στροφές στο γιγαντιαίο σλάλομ ( GS) είναι το τελικό ποθούμενο κάθε αθλητή και προπονητή εδώ και 2 δεκαετίες. Είναι γνωστό ότι για να χαράξει μια στροφή ο αθλητής πρέπει να φέρει το πέδιλο στην ακμή του , εκτελώντας μια αλληλουχία κινήσεων γνωστή ως γώνιασμα. Αν και είναι επίσης γνωστό ότι το γώνιασμα επιτυγχάνεται με συνδυαστική κίνηση του αστραγάλου, γονάτου και ισχύου ήτε με κλίση του σώματος , πιο απο τα δύο δημιουργεί την καλύτερη στροφή GS δεν έχει ακόμα αποσαφηνιστεί. Πότε να χρησιμοποιήσουμε τα ανωτέρω και με πιό συνδυασμό ; Ποιά τεχνική είναι πιό αποτελεσματική και πιό γρήγορη ;

Το κείμενο που ακολουθεί εστιάζεται σ'ενα απο τα στοιχεία κλειδιά στην κλίση του σώματος:


Κλίση του σώματος ή πλάγιασμα είναι η παρέκλισης του σώματος του σκιέρ από τον κάθετο άξονα του. Απλά είναι η κίνηση inclination pic ολοκλήρου του σώματος μπροστά και προς τα μέσα, προς το κέντρο της στροφής , όπως φαίνεται και στην εικόνα. Η κλίση αυτή ή πλάγιασμα όμως δεν είναι μια απλή κίνηση. Κατά την διάρκεια του πλαγιάσματος ο σκιέρ διατηρεί τα ισχία και τους ώμους του στο ίδιο επίπεδο. Η γωνία γωνιάσματος του σκί δημιουργείται πρωταρχικός με εκτεταμένο εξωτερικό πόδι, με ελάχιστο ή καθόλου γώνιασμα ( κλείσιμο) του γόνατος. Μια ελάχιστα λάθος κίνηση των ώμων μπορεί να εχει ως αποτέλεσμα την μεταφορά περισσότερου βάρους στο εσωτερικό σκι και μιά "πλαγιολίσθηση της στροφής". Λίγο περισσότερη κλίση ή μια απότομη εκτέλεση της μπορεί να εχει ως αποτέλεσμα μια πτώση μέσα στην στροφή. Η εκτέλεση του πλαγιάσματος απαιτεί συγχρονισμό και ακρίβεια και πολύ χρόνο εκπαίδευσης για να μπορεί κάποιος σκιέρ να πεί ότι την κατέχει πλήρως.

Γιατί όμως η χαρακτή ( carve) στροφή παίζει τόσο σημαντικό ρόλο στο αγώνισμα του γιγαντιαίου σλάλομ και οχι μόνο ; Το γιγαντιαίο σλάλομ έχει να κάνει κυρίως με την ταχύτητα. Ο αθλητής που θα εκτελέσει τις πιο χαρακτές στροφές, διατηρώντας παράλληλα και την πιο κλειστή γραμμή της διαδρομής θα έχει και την μεγαλύτερη ταχύτητα και συνεπώς τον μικρότερο χρόνο. Οι νόμοι της φυσικής λένε επίσης ότι ένας αθλητής που χαράζει στροφές στην όσο το δυνατόν πιο κλειστή γραμμή της διαδρομής κινεί το κέντρο βάρους του στην πιο ευθεία , πιο άμεση διαδρομή από την εκκίνηση ως τον τερματισμό. Αν και μόνο αυτό δημιουργεί αρκετό κέρδος χρόνου υπάρχουν και άλλα πλεονεκτήματα που εχει η κίνηση του πλαγιάσματος, της κλίσης του σώματος. Δείτε το παράδειγμα του σχεδίου.physics of inclination pic

Εδώ ο αθλητής Α για να εκτελέσει την κίνηση του γωνιάσματος χρησιμοποιεί κυρίως συνδυασμό αστραγάλου-γονάτου (το γόνατο μέσα), ενώ ο αθλητής Β δημιουργεί την ίδια γωνία γωνιάσματος (α) με πλάγιασμα και έκταση του εξωτερικού ποδιού .Αν και οι γωνίες που δημιουργούνται είναι ίσες η απόσταση την οποία τα σκι έχουν απο το κέντρο βάρους είναι διαφορετική. Είναι φανερό ότι Rb > Ra .Από την φυσική (δυναμική , γωνιακή ταχύτητα και επιτάχυνση, ροπή αδρανείας , στροφορμή, φυγόκεντρος κλπ..) επίσης γνωρίζουμε ότι για μιά δεδομένη μάζα όσο πιο μακριά απο τον άξονα περιστροφής βρίσκεται η μάζα αυτή τόσο μεγαλύτερη η ενέργεια/ταχύτητα της. Συνεπώς ο σκιέρ Β στο παραπάνω παράδειγμα θα έχει μεγαλύτερη ταχύτητα με το να κλίνει το σώμα του και τοποθετώντας τα σκι σε μεγαλύτερη απόσταση απο το κέντρο βάρους του (CM) σε σχέση με τον αθλητή Α που χρησιμοποιεί συνδυασμό αστραγάλου - γονάτου.

Όλα αυτά ωραία και καλά θα με πείτε, αλλά εμείς ούτε αθλητές του σκί είμαστε ούτε ποτέ θα πλησιάσουμε τις επιδόσεις αυτών των αθλητών ,πόσο μάλλον τον τρόπο που αυτοί κάνουν σκι υψηλής τεχνικής.Ποιό λοιπόν το κέρδος απο την κατανόηση όλων των ανωτέρω ;

Με την εμφάνιση τα τελευταία χρόνια των σκι με βαθιά χάραξη των πλαινών ( deep sidecut skis - carved skis) έχει αλλάξει και η τεχνική του σκι που απαιτεί παράλληλο γώνιασμα των σκι και τοποθέτηση του κέντρου βάρους του σκιέρ έξω απο αυτά ! Ποιά η διαφορά λοιπόν της θέσης των ποδιών τώρα και πρίν ; Κατα την διάρκεια περασμένων ετών μαθαίναμε ως βασική κίνηση κατά την έναρξη της στροφής την πίεση του γόνατος του εξωτερικού ποδιού πρός το εσωτερικό της στροφής για την δημιουργία γωνιάσματος του σκι. Εάν μελετήσετε προσεκτικά αυτήν την κίνηση θα δείτε ότι δεν διαφέρει και πολύ από την κίνηση που κάνουμε για διολίσθηση του σκι προς το πλάι. Με την εκτέλεση αυτής της κίνησης η γεωμετρία και τα χαρακτηριστικά , βάση της δυναμικής, των νέων σκι δεν λειτουργούν. Πώς λοιπόν ολοκληρώνουμε μια στροφή με τα νέα carved σκι δίχως πλαγιολίσθηση ; Η απάντηση είναι απλή.. Με την μετατόπιση των σκί μακριά απο το κέντρο βάρους ή το κέντρο βάρους μακριά από τα σκι. Με την κατάλληλη τοποθέτηση των σκι και του κέντρου βάρους, σε σχέση μεταξύ τους, η σωστή κλίση γωνιάσματος μπορεί να επιτευχθεί , επιτρέποντας τα σκι να λειτουργήσουν όπως πρέπει . Δείτε παρακάτω την διαφορά μεταξύ του γωνιάσματος με τη χρήση του γόνατος και του γωνιάσματος με μετατόπιση του κέντρου βάρους προς το εσωτερικό της στροφής.

Πρέπει να κατανοήσετε ότι το γώνιασμα των σκι με την κίνηση του γόνατος είναι συνδυασμός πίεσης του γόνατος πρός τα εμπρός και περιστροφικής κίνησης του μηρού και της κνήμης που δημιουργεί κλίση του αστραγάλου. Συγκριτικά με την kneeangulation pic μετατόπιση του κέντρου βάρους, αυτή η κίνηση είναι σημαντικά διαφορετική και οδηγεί σε μπλοκάρισμα της στάσης σας και της μέγιστα εφικτής γωνίας γωνιάσματος.

Φυγόκεντρες δυνάμεις συσσωρεύονται κατά την διάρκεια της στροφής μη επιτρέποντας στον σκιέρ τη δημιουργία μικροτέρων γωνιών κλίσης των σκι καθόσον το γόνατο είναι ήδη κεκλιμένο στην μεγαλύτερη δυνατόν κλίση. Σαν αποτέλεσμα ο σκιέρ αδυνατεί να μετατοπίσει το κέντρο βάρους του και ταυτόχρονα να γωνιάσει και τα 2 σκι, κάτι που έχει σαν αποτέλεσμα την πλαγιολίσθηση του πίσω μέρους του σκι στο δεύτερο τμήμα του τόξου της στροφής. Όσο μεγαλύτερη είναι η ταχύτητα τόσο μεγαλύτερη θα είναι και η φυγόκεντρος δύναμη που οδηγεί σε πλαγιολίσθηση. Αυτό είναι ιδιαίτερα φανερό σε σκληρό και παγωμένο χιόνι οπού πολλοί σκιέρ παραπονούντε ότι τα σκι δεν κρατάνε καλά. Τις περισσότερες φορές αυτό έχει σχέση με τους περιορισμούς του γωνιάσματος με τη χρήση του γόνατος και όχι με τα ίδια τα σκι. ’μα ποτέ δείτε σε τι παγωμένες επιφάνειες και με τι ταχύτητες οι κορυφαίοι αθλητές του σκι πραγματικά χαράζουν τις στροφές τους θα τρίβετε τα μάτια σας !

Τι είναι λοιπόν απαραίτητο να κάνουμε ωστέ τα σκι μας να " καρβάρουν.." ; Ξεκινώντας την στροφή με τα σκι σας παράλληλα προσπαθήστε να αισθανθείτε την πίεση των αστράγαλων σας μέσα στην μπότα...Οι αστράγαλοι στο ξεκίνημα της στροφής πιέζουν τα πλευρικά τοιχώματα της μπότας η οποία με την σειρά της μεταφέρει αυτήν την κίνηση στα σκι τα οποία αρχίζουν να κυλίοντε απο την εσωτερική στην εξωτερική ακμή , στο εξωτερικό σκι, και απο την εξωτερική στην εσωτερική ακμή , στο εσωτερικό σκι. Το εξωτερικό σκι θα γίνει εσωτερικό και το αντίστροφο στην νέα στροφή που ξεκινάει. ( δείτε και προηγούμενο άρθρο " Ο ρόλος του ελεύθερου ποδιού στη σύγχρονη στροφή " ) . Ο διάσημος Γάλλος παγκόσμιοςDynamic edging pic πρωταθλητής του σκι Jean Claude Killy συνήθιζε να λέει οτι ο καλός σκιέρ πρέπει να έχει "ευαίσθητα" πόδια.

Το σώμα σας λόγο της ταχύτητας θα κινηθεί προς το εσωτερικό της στροφής, όσο περισσότερη ταχύτητα έχετε τόσο μεγαλύτερη και η κλίση του σώματος σας. Είναι όπως και στο ποδήλατο όταν στρίβετε, το σώμα σας κινείται πρός το εσωτερικό της στροφής, όσο ταχύτερα ποδηλατείτε τόσο πιο πολύ πλαγιάζετε στο εσωτερικό της στροφής, είναι κάτι που το κάνετε χωρίς πολύ σκέψη.. Όσο περισσότερο τεντώνετε/εκτάσετε το εξωτερικό σας πόδι και λυγίζετε το εσωτερικό (μετακίνηση πρός τα πάνω) τόσο περισσότερο το σώμα σας κλίνει πρός το εσωτερικό της στροφής μετατοπίζοντας το κέντρο βάρους μακριά απο τα σκι και δημιουργώντας έτσι ενα πιο κυκλικό τόξο στροφής .

Θεοφάνης Μάστακας
http://users.otenet.gr/~mastakas/skitech.htm
Διαβάστε παρακάτω...

Ιστορία του σκι αντοχής

Το σκι Αντοχής ήταν η πρώτη μορφή χιονοδρομίας. Η μακρινή ιστορία του ξεκίνησε στη βόρεια Νορβηγία όπου ανακαλύφτηκαν τοιχογραφίες που απεικονίζουν ανθρώπους μεφαφαλης πέδιλα στα πόδια, χρονολογούνται περίπου το 2000 π.χ. Οι κάτοικοι της βόρειας Ευρώπης, λόγω των άσχημων κλιματολογικών συνθηκών, είχαν έντονο πρόβλημα μετακίνησης. Χρησιμοποιούσαν το σκι ως βασικό μέσο μετακίνησης που τους διευκόλυνε στις καθημερινές ασχολίες τους. Μάλιστα εθίστηκαν τόσο πολύ με αυτή τη δραστηριότητα που δημιούργησαν θεότητες, όπως ο Uilr, ο προστάτης των κυνηγών με τα σκι και ο Skade, ο θεός των σκι.

Ιστορικοί αναφέρουν τη χρήση των σκι στις στρατιωτικές ομάδες κατά το Νορβηγικό πόλεμο (1140) και τον πόλεμο μεταξύ Σουηδών και Νορβηγών (1179-(1240), επίσης αναφέρουν ότι οι περισσότεροι Βίκινγκς βασιλείς ήταν επιδέξιοι σκιέρ. Ο πρώτος αγώνας Σκι Αντοχής έγινε το 1843 στην πόλη Tromsoe της Νορβηγίας και η πρώτη σχολή σκι το 1881 στο Telemark της ίδιας χώρας. Στην πόλη αυτή το 1825 γεννήθηκε ο Sodre Nordhem ο άνθρωπος που αργότερα ανέλυσε και βελτίωσε επιστημονικά το σκι Aντοχής.

Το 1922 οργανώνεται ο πρώτος υπερ-μαραθώνιος σκι Αντοχής - ο οποίος καλύπτει μια απόσταση 89 km - στη μνήμη του βασιλιά Vasa, γνωστός ως Vasaloppet. Από τότε και κάθε χρόνο την πρώτη Κυριακή του Μαρτίου στη Σουηδία γίνεται η μεγαλύτερη χιονοδρομική εκδήλωση της χώρας, όπου συμμετέχουν χιλιάδες αθλητές και αθλήτριες από όλο σχεδόν τον κόσμο. Το 1924 στους πρώτους χειμερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες διεξήχθησαν τα αγωνίσματα των 15 και 30 km με πρώτο νικητή τον Νορβηγό Th. Haug. Ο πρώτος Έλληνας αθλητής που συμμετείχε σε Ολυμπιακούς Αγώνες ήταν ο Δημήτριος Ανδρεάδης από τη Βέροια το 1968 στη Grenoble της Γαλλίας. Από εκείνη τη χρονιά και κυρίως από το 1980 οι Έλληνες αθλητές συμμετέχουν σε όλες τις μεγάλες διεθνείς διοργανώσεις.

EOX
Διαβάστε παρακάτω...

Τα είδη του σκι

Το σκι και τα αγωνίσματά του χωρίζονται σε τρεις βασικές κατηγορίες:

Το αλπικό σκι (alpine) αναπτύχθηκε στις αρχές του 20ού αιώνα στις Αλπεις της κεντρικής Ευρώπης και περιλαμβάνει αγωνίσματα ταχύτητας (κατάβαση πλαγιάς) και τεχνικής (σλάλομ και γιγαντιαίο σλάλομ).
Πέδιλα: συνήθως δεν ξεπερνούν σε μήκος τα 2 μέτρα.

Το κλασικό σκι (αλλιώς σκανδιναβικό ή nordic) περιλαμβάνει αγωνίσματα μεγάλων αποστάσεων (cross country) και άλματα μεγάλου μήκους από βατήρα.
Πέδιλα: τα cross country σκι έχουν μήκος 2,1 μέτρα. Τα σκί για άλματα από βατήρα φτάνουν τα 2,6 μέτρα.

Το ελεύθερο σκι (freestyle) συνδυάζει το σκι με ακροβατικά άλματα και φιγούρες. Περιλαμβάνει τρία αγωνίσματα αλλά και μεικτούς αγώνες (ένα, δύο ή όλα τα αγωνίσματα μαζί):

• Το acro (ή 'μπαλέτο'): ο σκιέρ έχει στη διάθεσή του ενάμισι λεπτό για να κατέβει μια πλαγιά μήκους 150 μέτρων μικρής κλίσης, εκτελώντας φιγούρες με τη συνοδεία μουσικής.
• Τα aerials: οι σκιέρ εκτελούν φιγούρες σε άλματα που μπορεί να φτάσουν και τα 15 μέτρα, πηδώντας με φόρα από ειδική ράμπα.
• Τα moguls: έτσι λέγονται οι εδαφικές ανωμαλίες ('καρούμπαλα') στις πίστες των σκι. Οι σκιέρ διαγωνίζονται σε πίστα μήκους 200 έως 300 μέτρων με αρκετά μεγάλη κλίση (20-32%) και βαθμολογούνται ανάλογα με την ταχύτητα, την τεχνική τους στις στροφές και σε δύο υποχρεωτικά περάσματα-άλματα πάνω από τα moguls.

Πέδιλα: για το ακροβατικό σκι (freestyle) χρησιμοποιούνται σκι μήκους 1,8-1,9 μέτρα.

In
Διαβάστε παρακάτω...

Η ιστορία του σκι στην Ελλάδα...

Οι κορυφές των Ελληνικών βουνών αρχικά κατακτήθηκαν από τους ορειβάτες μας γύρω στο 1928. Τότε ιδρύθηκε ο Ορειβατικός Σύλλογος Αθηνών και ένα χρόνο αργότερα ο Ορειβατικός Πατρών, δημιουργώντας το 1930 ομοσπονδία, τον Ελληνικό Ορειβατικό Σύνδεσμο, που ως την αρχή του πολέμου του 1940, είχε 40 και πλέον σωματεία - μέλη. Την εποχή εκείνη, λοιπόν, της αρχής των ορειβατικών συλλόγων, όταν άρχισαν να δημοσιεύονται στον τύπο τα κατορθώματα των μελών τους, εμφανίστηκαν και ζήτησαν να γίνουν μέλη των σωματείων κάποιοι, που ως σπουδαστές είχαν γνωρίσει το σκι, μερικοί απ' αυτούς δεκάδες χρόνια πριν! Γυρίζοντας στην πατρίδα από τις αλπικές χώρες, έφεραν μαζί τους τα περίεργα αυτά τότε σύνεργα του σκι, που όμως μέχρι τότε τα είχαν πεταμένα σε κάποια αποθήκη.

Ιδιαίτερα τιμητική θέση στο ξεκίνημα της Ελληνικής Χιονοδρομίας και τα πρώτα αθλητικά βήματα κατέχει ο μηχανικός Νίκος Τσόρης, με ένα ζευγάρι σκι που είχε φέρει γύρω στα 1910 και αυτός από το εξωτερικό δίδαξε τη χρήση τους στους διακεκριμένους ορειβάτες της εποχής εκείνης, που ανάμεσά τους ήταν και ο Κώστας Νάτσης, αργότερα πρωταθλητής χιονοδρομίας, εκτός βέβαια από ικανός ορειβάτης. Γεγονός είναι πάντως ότι το σκι έπιασε και διαδόθηκε στην Ελλάδα, όχι από τους πολυταξιδεμένους συμπατριώτες μας, αλλά από ανθρώπους που το γνώρισαν στην πατρίδα τους, γνωρίζοντας τις συνθήκες των βουνών της χώρας μας. Ετσι το σκι ρίζωσε, όπως άλλωστε αργότερα το επιβεβαίωσαν γνώστες του σκι, όπωςο Μωρίς Ερτζόγλου, ο Πενέ Σουλπίς και ο Aυστριακός Χούμπερτ Σρίμπλ, που οι δύο τελευταίοι υπηρέτησαν στην Ελλάδα ως ομοσπονδιακοί προπονητές, στην αρχή της καριέρας τους.

Τους πρόδρομους αυτούς, βοήθησαν στα πρώτα τους βήματα, ξένοι που την εποχή εκείνη έμεναν στην Ελλάδα, όπως ο Ούγγρος (αργότερα Έλληνας υπήκοος και Τεχνικός Σύμβουλος της Ε.Ο.Α.) Όττο Σίμιτσεκ, ο Αυστριακός Ρόμπερτ Κνάππε και ο Ελβετός Γκουσταύος Ντοριέ Και οι τρεις τους στάθηκαν πολύτιμοι συμπαραστάτες και οδηγοί σε εκείνους που ξεκινούσαν, με μόνο οδηγό τη διαίσθηση τους.

Η πρώτη φορά όμως που το σκι xpησιμοποιήθηκε στην Ελλάδα αγωνιστικά, ήταν το χειμώνα του 1929 και ιδιαίτερα τον χειμώνα του 1930. Πριν όμως από αυτή την εμφάνιση των σκι, ένας μεγάλος λάτρης της φύσης και ιδιοκτήτης του μεγαλύτερου βιβλιοπολείου της χώρας, ο Κώστας Ελευθερουδάκης, είχε χρησιμοποιήσει τα σκι του στα γύρω βουνά της Αθήνας. Οι φήμες μάλιστα λένε ότι όταν κάποτε χιόνισε πολύ στην Αθήνα, γλιστρούσε με τα σκι του από τον λόφο του Λυκαβητού. Το ζευγάρι αυτό των σκι εκτίθεται στο καταφύγιο του ορειβατικού στην Πάρνηθα.

Στο ίδιο αυτό βουνό έγιναν στις 31 Ιανουαρίου 1932, οι πρώτοι αγώνες χιονοδρομίας στη χώρα μας. Οι αγώνες αυτοι ήταν το αποκορύφωμα της δουλειάς που είχε γίνει την προηγούμενη χιονοδρομική περίοδο (1930 / 31), με εντατική χρήση των σκι, με παραγγελίες ζευγαριών από το εξωτερικό αλλά και κατασκευλης τους από μικρές εγχώριες βιοτεχνίες. Έτσι το 1931 υπήρχαν στην Ελλάδα 50 περίπου ζεύγη σκι, για να γίνουν την επόμενη χρονιά 200 και να ξεπεράσουν τα 2000, λίγο πριν το 1940. Την ίδια χρονιά (1932) και με τη συμμετοχή 25 ανδρών και γυναικών χιονοδρόμων γεννιέται το 1ο Εθνικό Πρωτάθλημα, που από τότε συνεχίστηκε σχεδόν ασταμάτητα, με μόνη διακοπή λόγο του πολέμου τη δεκαετία 1940-1950. Η εκκίνηση του αγώνα έγινε από την Αγ. Τριάδα προς το Παληοχώρι, με μήκος διαδρομής περίπου 1500 μέτρα. Οι πρώτοι πανελληνιονίκες ήταν:

ΑΝΔΡΕΣ
Ιωαννίδης Άρης με επίδοση 14' 50''
Καμπουρόπουλος Ιωάννης με επίδοση 15' 40''
Σάββας Αλέξανδρος με επίδοση 15' 12''

ΓΥΝΑΙΚΕΣ
Ντοριέ Σιρίλ με επίδοση 25' 45''
Καλλιαμπέτσου Αμαλία με επίδοση 33' 30''

Η κατάσταση του χιονιού εκείνη τη μέρα δεν ήταν και η καλύτερη, μιας και η Αττική λιακάδα είχε αρχίσει να το λιώνει. Την απονομή των μεταλλίων έκανε ο πρόεδρος του Ορειβατικού Σπήλιος Αγαπητός. Οι χιονοδρόμοι και οι αρκετοί θεατές που παραυρέθηκαν, επέστρεψαν αργά το βράδυ στα σπίτια τους ευχαριστημένοι και ενθουσιασμένοι. Οι αγώνες κινηματογραφήθηκαν με εξοπλισμό που χορηγήθηκε από τον ΕΟΤ και η προβολή της ταινίας έγινε σε ειδική προβολή στον κινηματογράφο Σπλέντιτ.
Στην αρχή της δεκαετίας αυτής του τριάντα και αφού το σκι διαδόθηκε, εκτός από την Αθήνα, σε Πάτρα, Βόλο και Θεσσαλονίκη, ύστερα από σχετική τροποποίηση του καταστατικού του Ε.Ο.Σ., η αθλητική χιονοδρομία περιελήφθηκε στους σκοπούς τους και τότε η Ε.Ο.Σ. αναγνωρίστηκε ως η εθνική ομοσπονδία της χώρας μας. Έτσι γράφτηκε μέλος της F.I.S. (Διεθνής Ομοσπονδίας σκι) το 1936. Η συστέγαση αυτή χιονοδρομίας και ορειβασίας συνεχίστηκε μέχρι το 1936, όταν αποφασίστηκε η γέννηση της ξεχωριστής Ελληνικής Ομοσπονδίας Χιονοδρομίας, κάτω από νέες διατάξεις που της έδιναν περισσότερη αθλητική αυτονομία.
Η συνέχεια είναι αυτή που γνωρίζουμε μέχρι σήμερα, με την εξάπλωση του αθλήματος σε όλη τη χώρα και τη δημιουργία πολλών χιονοδρομικών κέντρων, με πλούσια τουριστική και αθλητική δραστηριότητα.

Snowclub.gr
Διαβάστε παρακάτω...

Τι είναι το σκι και από που προήλθε?

Το σκι ή χιονοδρομία είναι ένα χειμερινό άθλημα.

Το σκι απαιτεί ειδικό εξοπλισμό και τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά του είναι οι ποικίλες καιρικές συνθήκες σε ορεινό έδαφος και οι αντικειμενικοί και υποκειμενικοί κίνδυνοι. Δεν υπάρχουν προγραμματισμένες τεχνικές κίνησης όπως σε άλλα αθλήματα. Είναι ατομικό άθλημα και ο κάθε αθλητής χρησιμοποιεί ειδική προστατευτική ενδυμασία, παπούτσια και κατάλληλα πέδιλα. Υπάρχει διεθνής χιονοδρομική ομοσπονδία, και στην Ελλάδα έχει εξαπλωθεί τα τελευταία χρόνια, το σκι όπως και η δημιουργία και οργάνωση χιονοδρομικών κέντρων στον Παρνασσό, στο Παγγαίο, στο Βέρμιο και σε πολλές άλλες ορεινές τοποθεσίες.

Αξίζει να σημειωθεί, ότι το πρώτο οργανωμένο χιονοδρομικό κέντρο στην Ελλάδα είναι αυτό του Σελίου, το οποίο βρίσκεται στο όρος Βέρμιο και λειτουργεί και στις μέρες μας.

Το άθλημα του σκι περιλαμβάνεται στο πρόγραμμα των Χειμερινών Ολυμπιακών Αγώνων.

Ιστορία

Προέρχεται από την Σκανδιναβία και αρχικά κάλυπτε την ανάγκη μετακίνησης των ανθρώπων πάνω στο χιόνι. Αυτό επιτυγχάνονταν με ένα ζευγάρι μακρόστενες ξύλινες σανίδες, οι οποίες δένονταν σε παπούτσια ή σε μπότες, τα γνωστά ως σκι από τα οποία πήρε το όνομά του το άθλημα. Τα αρχαιότερα δείγματα σκι βρέθηκαν στη Σουηδία και τη Φινλανδία και έχουν ηλικία 4.000 έως 5.000 χρόνων. Ήταν κοντύτερα και πιο πλατιά από τα σημερινά πέδιλα. Μέχρι τα μέσα του 19ου αιώνα δεν υπήρχε ικανοποιητικός τρόπος σταθερής πρόσδεσης των σκι στις μπότες. Αυτό άλλαξε το 1860, όταν ο Νορβηγός Sondre Nordheim χρησιμοποίησε πρώτος δέστρες που σταθεροποιούσαν τις μπότες στα σκι, όχι μόνο στο μπροστινό τους μέρος αλλά και στη φτέρνα. Η βελτίωση αυτή το εκανε μέσο τόσο αναψυχής όσο και άθλησης. Το 1924 ιδρύθηκε η Διεθνής Ομοσπονδία Σκι (F.I.S.).

Παράλληλα με το χειμερινό σκι υπάρχει και το θαλάσσιο σκι, που έχει τους δικούς του κανονισμούς, το δικό του ξεχωριστό εξοπλισμό και βέβαια τη δική του ομορφιά. Τα τελευταία χρόνια έχει διαδοθεί ιδιαίτερα στη χώρα μας, αφού διαθέτει ατέλειωτες παραλίες κατάλληλες για το θαλάσσιο σκι όπως και πολύ καλές καιρικές συνθήκες για την άσκησή του.

Wikipedia
Διαβάστε παρακάτω...